ادراکِ پانورامیک (۱۵): «دختری که زیاد می‌دانست» (۱۹۶۳)
ماریو باوا
(با زیرنویس اختصاصی)
با حضور:
ایمان رهبر
امین نور
دبیر سینماتک:
رئوف عاشوری
شنبه ۴ آبان
ساعت ۶ عصر
▪️
ــ «دختری که زیاد می‌دانست»، اولین فیلم جریان موسوم به جالو و آخرین فیلم سیاه و سفید ماریو باواست. باوا و امکان‌های سینمایی‌اش را در راستای پیشنهاد نوعی ذوق و زیبایی‌شناسی عامه می‌توان یکی از مهم‌ترین اتفاق‌های دهه‌ی شصت سینمای ایتالیا تلقی کرد. فیلم‌سازِ شیفته‌ی سنت گوتیک که مدام از سوی نهادهای سانسور به تشویق انحراف اخلاقی در جامعه متهم می‌شد. این‌ها همه از سویی و نابه‌هنگامیِ جالو از سویی دیگر کار خودش را کرد و در نهایت چنان که باید او در زمانه‌ی خود جدی گرفته نشد. البته عجیب هم نبود. کافی است به سال ساخت همین فیلم نگاه کنیم، سالِ «یوزپلنگ» و «هشت‌ونیم». اما دور بر این قرار و مدار نماند. سینمای اسلشر از راه رسید و اهمیت باوا بیش از پیش آشکار شد.
ــ در پانزدهمین برنامه‌ی سینماتک خوانش فیلم درخشان ماریو باوا را در کنار هم تماشا می‌کنیم و پس از آن پای حرف‌های ایمان رهبر و امین نور می‌نشنیم.