آیا امر شخصی، «امری سیاسی» است؟

اولین کارگاه‌ یک‌‌روزه‌ی جایزه‌ی جستار
•
آیا امر شخصی، «امری سیاسی» است؟

با شیوا علی‌نقیان

چهارشنبه ۲۸ آبان
ساعت ۱۸ تا ۲۱
•

شاید آنچه از «امر سیاسی» درنظر داریم، چیزی شبیه به صفحات اول روزنامه‌ها با چهره‌ی سیاست‌مداران، صحن‌های علنی مجلس، تجمعات خیابانی و انتخابات‌ها، یا دست‌کم گزارش‌های دیپلماتیک و خبرهای سیاسی باشد. این صحنه‌های نمادین اگرچه بخش مهمی از سیاست را تشکیل می‌دهند، همه‌ی آن نیستند. جدی‌ترین جنبه‌های سیاست، در پیش پا افتاده‌ترین و روزمره‌ترین ابعاد زندگی رخ می‌دهد. «روایت‌های شخصی»، اگرچه رنگ و بویی از خودمان دارد و درباره‌ی دیدگاهمان نسبت به چیزهاست، فقط نگرش‌های انتقادی و عاطفه‌ی انسانی را منعکس نمی‌کند، بلکه نشان می‌دهد که تا چه میزان در ادراکات فردی ما از یک موضوع، ردپای جریانات اجتماعی، اقتصادی، هستی‌شناختی، و ایدئولوژیک وجود دارد و یا به عبارتی دیگر چگونه امر شخصی ما، چیزی سیاسی است.
«امر سیاسی» پیچیده و چندوجهی است، و می‌توان حضورش را هرجا که روابطی از قدرت و پول در آن جریان داشته باشد، حس کرد. «امر سیاسی» ته جیب‌هایمان رخ می‌دهد و می‌تواند در آشپزخانه‌های کوچک خانه‌هایمان، صفحات کم‌حجم شناسنامه‌هایمان و حتی در خرت و پرت‌های فراموش‌شده‌ی آخرین کشوی میزمان جاری باشد.