••آنلاین••
مشروطه و تمرکزگرایی: همگامی روش تاریخی و ساخت سیاسی
با ابراهیم توفیق و سید مهدی یوسفی
•
در این ارائهٔ دو جلسه‌ای به موضوع تمرکزگرایی در تاریخ مشروطه می‌پردازیم. مشروطه‌خواهی و تحولات سیاسی مشروطه خاص تهران نبوده‌اند و محدود به جمع معینی از نخبگان و اقدامات و رویدادهای پیرامون آن‌ها هم شکل نگرفته و تحول نیافته‌اند. ایرانیان در وضعیت ادغام نیمه‌استعماری عصر قاجار، مفاهیم، صورت‌بندی‌ها و جریانات سیاسی جهانی نظیر مشروطه، انقلاب، جمهوری و ملت به معنای قرن نوزدهمی آن را برای پیش‌برد خواست‌های سیاسی خود به کار بردند. گستره و تنوع این کنش‌ها و اقدامات سیاسی البته انکارناپذیر است، اما به نظر می‌رسد از آن‌جا که نگارش تاریخ این تحولات پابه‌پای تفوقِ گرایش‌های مرکزگرا پیش رفته، در روایت تاریخی هم تنوع تجربیات متفاوت، خصوصاً مناطقی جز تهران (و تبریز) کمتر مورد توجه قرارگرفته و عموماً ذیل تحولات مرکز قرائت شده است. نقد تاریخ‌نگاری مرکزگرا نشان می‌دهد که چگونه ساخت سیاسی تمرکزگرا در این روایت‌ها نبرد خود با مناطق و خواست‌های پیرامونی شده را بنیاد گذاشته و مشروع ساخته است. در اولین جلسه این موضوع را در دوران پیش از مشروطه دنبال می‌کنیم که چگونه تمرکزگرایی شکل گرفت و چطور مفاهیم، خواست‌ها وکنش‌های سیاسی پیش از مشروطه را می‌توان بیرون از چارچوب تمرکزگرا فهمید. دومین جلسه به پیامدهای انقلاب مشروطه، خوانش تمرکزگرا و تمرکزگرایی سیاسی می‌پردازد.
•
نشست اول: سه‌شنبه (۳ خرداد)، ۱۸ تا ۲۰ با سید مهدی یوسفی
نشست دوم: سه‌شنبه (۱۰ خرداد)، ۱۸ تا ۲۰ با ابراهیم توفیق و سید مهدی یوسفی
نشست سوم: سه‌شنبه (۱۷ خرداد)، ۱۸ تا ۲۰
با ابراهیم توفیق
