••آنلاین••
مبانی نشانه – معناشناسی: از نظریه تا کاربرد
با
مرضیه اطهاری نیک عزم
دانشآموختهی دکترای نشانهشناسی ادبیات از دانشگاه پاریس و
دکترای زبانشناسی از دانشگاه اورلئان
•
موضوع علم نشانهشناسی یا نشانه-معنا شناسی چگونگی توليد معنا به شیوههای گوناگون است و حوزه بسيار وسيعي را شامل میگردد كه تمام شاخههای علوم انسانی از فلسفه گرفته تا زبانشناسی، مردم شناسی، تاريخ، و جامعهشناسی را در بر میگيرد. در واقع نشانهشناسی حوزه حضور و ظهور معناست كه از خلال شكلهای مختلف زبانی و همچنين از طريق گفتمانهای مختلف ظاهر میگردد.
در این کلاس بر آنیم تا معناشناسی را به عنوان روشی برای تحلیل متون معرفی نماییم. معناشناسی با دو رویکرد امروز در کل دنیا معرفی میشود. رویکرد گرماسی و رویکرد پیرسی. در فرانسه آلژیدراس ژولین گرماس، با تاثیر از لوئی فردینان دو سوسور زبانشناس سوییسی، فرمالیستهای روس و لوئی یمسلف، زبانشناس دانمارکی، نشانه-معناشناسی مکتب پاریس را شکل داد و پس از آن کمکم در کشورهای دیگر نظیر ایتالیا، بلژیک، انگلستان، آمریکا معناشناسی از یک سو مبتنی بر نظریات گرماس و از سوی دیگر مبتنی بر نظریات شارل سندرز پیرس فیلسوف و منطقدان آمریکایی مطرح گردید. مسئله اساسی در واقع تولید، درک و دریافت معناست که به عنوان یک روش تحقیق در زمینههای گوناگون گسترش پیدا کرد. گرماس معنا را در بطن خود زبان جستجو میکند و نشانه-معناشناسی با این روش سعی دارد ساختارهای معناساز را در دل گفتمان (چه کلامی چه غیر کلامی) جستجو کرده و تحلیل نماید؛ ساختارهایی که از دو سطح بیان و محتوا تشکیل گردیده است. از این رو به عنوان نشانه-معناشناسی درون متنی مطرح میگردد. در صورتیکه نشانه-معناشناسی با رویکرد شارل ساندرز پیرس، معنا را در کارکرد زبان (کلامی یا غیر کلامی) و در شرایط تولید آن بررسی میکند، از این رو میتوان آن را نشانه شناسی کارکردگرا نامید که بیشتر در کشورهای انگلیسی زبان گسترش پیدا کرد.
زمان: سهشنبهها، ۱۷ تا ۱۹
شروع دوره: ۱۶ آذر
مهلت ثبت نام: ۱۴ آذر
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.