••آنلاین••
«سبک‌شناسی سفرنامه‌‌های ایرانی»
با
محمد جوادفر،
دانش‌آموخته‌ی دکتری جامعه‌شناسی با گرایش سفرنامه‌پژوهی،
مدیر مرکز مطالعات سفرنامه.
•
گاهی سفرنامه‌ها به گونه‌ای تعریف و توصیف می‌شوند که بوی کهنگی و فرسودگی از آنها به مشام می‌رسد. این تصویر مغشوش از سفرنامه‌ها، شبیه تعریف بعضی افراد از لباس سنتی است که بیشتر آن را لباسی کهنه و ژنده تصویر می‌کنند.
این در حالی‌ست که سفرنامه‌ها یکی از به‌روزترین ژانرهای ادبی در حوزه‌ی ناداستان در دنیای معاصر هستند و به قول کارل تامپسون (استاد سفرنامه‌پژوهی دانشگاه‌بیرمنگام): «در دهه‌های اخیر، سفرنامه‌نویسی علاوه بر برخورداری از موفقیت تجاری، رشد جایگاه‌ادبی خود را نیز شاهد بوده است، و اعتبار سفرنامه‌نویسی به سرعت افزایش‌یافته‌است.»
قدمت سفرنامه‌ها و تنوع در آن، ما را با انواعی از روش‌ها و سبک‌های سفرنامه‌نویسی مواجه می‌کند. در این نشست نگاهی به سیر سفرنامه‌نویسی در ایران و سبک‌شناسی آنها از دوره‌ی صفویه تا امروز می‌پردازیم.
محورهای نشست حاضر عبارت اند از:
_ سبک سفرنامه‌نویسی در دوره‌های‌ابتدایی
_سبک سفرنامه‌نویسی در دورهٔ صفوی
_سبک سفرنامه‌نویسی در دورهٔ قاجاری
_سبک سفرنامه‌نویسی در دورهٔ پهلوی (یا روشنفکری)
_سفرنامه‌نویسی در دورهٔ معاصر
زمان: دوشنبه، ۲ اسفند
ساعت ۱۸
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.