••آنلاین••
سوگ‌خوانی
نشست دوم: آوازها، لالایی‌ها و رقص‌ها
اشکان شریعت
•
وقتی کسی را از دست می‌دهیم، بدنی غایب می‌شود تا سایه‌اش در تمام اجسام پیرامون تکثیر شود، از آن لحظه هر چیزی با مرگ پیوند دارد، آن سایه‌ی سنگین بر دوش ما می‌افتد، جسد دفن می‌شود و سایه‌اش بر دوش بازماندگان می‌نشیند.
جایی که مرگ بر بالین کسی که دوستش داریم حاضر می‌شود، ما نیز تمام قد حاضریم. در چنین لحظه‌ای دیگر تاب اندیشه ورزی نداریم، در سوگ عزیزان‌مان است که مرگ ما را اسیر می‌کند، دیگر نمی‌توانیم به یک دیگری پناه ببریم تا فلسفه ببافد، نه، ما تمام قد حاضریم، چنان‌چه کریچلی می‌گوید:«مرگ آن‌ها که پیوند عمیقی با عشق بهشان داریم، ما را ویران می‌کند و لباس خوش دوخت خویشتن را می‌شکافد و هر معنایی را که تا کنون ساخته‌ایم بی‌معنا می‌کند. در سوگواری و اندوه است که بیشتر به خودمان بدل می‌شویم، وقتی به آن بخش از خودمان اذعان می‌کنیم که از دست داده‌ایم و این از دست دادن برای همیشه است.»
حضور این غیاب دائمی در رقص‌ها، آوازها و لالایی‌های مختلفی جلوه کرده است، در دومین نشست از پروژه‌ي سوگ‌خوانی نگاهی به برخی از این نمونه‌ها خواهیم داشت که در بدن‌ها، در آوازها و در کلمات سوگواران تجلی یافته‌اند، غیابی که به حضور تمام قد ما رخنه می‌کند، بازگشت متوفی به زهدان مادر کبیر، بازگشت سوگوار به زبان مادری؛ رقص و آوا.
زمان: دوشنبه، ۳ مرداد
ساعت ۱۸ تا ۲۰
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.