پسا‌ـ‌اثبات‌گرایی و پژوهش‌های شهری معاصر (گفتاری در خصوص روش‌شناسی در شهرسازی)
با نوید پورمحمدرضا
دوره‌ی اول
پنج جلسه
این دوره در شکل کاربردی خود با چگونگی انجام پژوهش‌های شهری در مقیاس‌های مختلف و در اَشکال مختلف اعم از تز، مقاله، جستار، پروپوزال، و … سروکار دارد. اما برای محقق کردن این مهم، از خیلی پیش‌تر آغاز می‌کند. اگر تکنیک‌ها و ابزارها را مرئی‌ترین لایه‌ی یک پژوهش در نظر بگیریم، این دوره آن‌ها را موقتاً کنار می‌گذارد و می‌کوشد به سمت نامرئی‌ترین وجوه و لایه‌های یک پژوهش حرکت کند. نگاه به سطح، حرکت به سمت اعماق و دوباره بازگشتن به سطح: این فرایندِ رفت‌وبرگشتیْ اساس و منطق این دوره است. شناخت دقیق و کاربرد سنجیده‌ی روش‌ها و ابزارهای مناسب برای پژوهش‌های شهری مستلزم شناختی عمیق‌تر و پیشینی‌تر است؛ لذا این کلاس می‌کوشد ورای بحث در خصوص تکنیک‌ها و ابزارها، چرایی و چگونگی انجام پژوهش‌های شهری معاصر را وسط بگذارد: از هستی‌شناسی آغاز می‌کند، معرفت‌شناسی را پیش می‌کشد، به روش‌شناسی می‌رسد، و در انتها ابزارها را شناسایی می‌کند. هیچ پیشنهادی در خلأ، در آزمایشگاه، معنایی حقیقی و راستین خود را پیدا نمی‌کند. تاریخ همیشه به ما چشمک می‌زند و حضور سنگین خود را یادآوری می‌کند. بحث ما در این کلاس، به ناچار و به ضرورت، تاریخی خواهد بود و می‌کوشد فرآیند فوق را در چشم‌اندازی تاریخی، در گذار از اثبات‌گرایی به پسا‌ـ‌اثبات‌گرایی در علوم طبیعی و اجتماعی، دنبال کند.
به ضرورت چنین طرحی، مخاطبان دوره باید صبور باشند. اگر دنبال استفاده‌ی آنی و کاربرد فوری ابزارها و تکنیک‌ها هستند، این کلاس شاید چندان برایشان سودمند نباشد، چرا که کُند و بطئی حرکت می‌کند و هدف اصلی‌اش چیز دیگری است. برای شناخت فوری ابزارها، شاید کتابچه‌های راهنمای روش تحقیق و گایدلاین‌های پژوهشی هم کفایت کنند. ما در مقابل، در پی به تعویق انداختن استفاده از ابزارها، و کنکاش در میانجی‌های نظری و واقعی‌ای هستیم که ما را به ابزارها وصل می‌کنند.
این دوره در پنج بخش، و هر بخش پنج جلسه، تدوین شده، عمدتاً قالبی تعاملی‌ـ‌کارگاهی دارد، و چیزی حدود نه ماه به طول می‌انجامد. بخش اول از نیمه‌ی بهمن ماه آغاز می‌شود و تا هفته‌ی سوم اسفند ادامه می‌یابد.