هنر جراحی
از ادبیات به سینما
با
آیدا مرادی آهنی
در مبارزه‌ی کهنه‌ی «ادبیات یا سینما؟»، اقتباس همیشه محل آن جدال دائمی بوده، اما ما قرار نیست سراغ آن مبارزه برویم.
بیایید اقتباس را به همان نام قدیمی‌اش صدا بزنیم: «هنر جراحی»؛ آن‌وقت شاید بدمان نیاید بدانیم در پس هزار احیاء و پیوند و برش، چه اتفاقی می‌افتد و چگونه می‌افتد؟ یا در مواجهه با فرم و مدیوم، جابه‌جایی روایت چه نقشی در این وام‌گیری بازی می‌کند؟ بپرسیم که آیا وفاداری و تطابق لزوماً همیشه اقتباس موفقی می‌سازد؟ در این سفر بزرگ از کتاب‌ها تا فیلم‌ها، مترومعیارهای دگردیسی کجا ممکن است تعالی‌دهنده باشند؟ و چگونه داستان یک سرزمین به سینمای سرزمین دیگر مهاجرت می‌کند؟ خلاصه این‌که چه وقت اقتباسی مسحورمان می‌کند؟ کی فکر می‌کنیم اگر این اقتباس نبود آن داستان مرده بود و فراموش شده بود و برعکس، چرا به گمان‌مان یک اقتباس رنگ‌ولعابی غلط از داستان محبوب‌مان دارد؟
در جلسات مدرسه‌ی خوانش که با عنوان «هنر جراحی» برگزار می‌شود قرار است درباره‌ی این‌ها با هم حرف بزنیم و ابتدای هر جلسه هم یکی از فیلم‌های زیر را خواهیم دید:
تنگسیر (۱۳۵۲)- امیر نادری- بر اساس رمانی از صادق چوبک.
شب قوزی (۱۳۴۳)- فرخ غفاری- بر اساس شب بیست‌وچهارم از هزار و یک شب.
گاوخونی (۱۳۸۱)- بهروز افخمی- بر اساس رمانی از جعفر مدرس‌صادقی.
پستچی (۱۳۵۱)- داریوش مهرجویی- بر اساس نمایشنامه‌ی وویزک از گئورگ بوخنر.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.